Telefoonverhalen

Julien.  Ik ga je Julien noemen. Zo houd ik mijn gedachten op een veilige afstand. Ik word namelijk héél snel verliefd.  4 keer per dag. Altijd schoon verdeeld : 2 keer in de voormiddag, 2 keer in de namiddag. ’s Avonds wanneer alles terug rustig is, dan neem ik al die gevoelens mee naar huis en dan trek ik die mij aan, als een pyjama.  Zo schuif ik de nacht in.

Maar, zoals ik al zei, mijn gevoelens op een verre afstand houden, dat is mijn betrachting.

Zoals nu. Julien. Ik sta hier, daar sta jij, aan de andere kant van de lijn.  Besef jij dat ik me nog dichter bij je bevind dan de hoorn bij je oor?  Als alles goed zit, ben ik zo ìn je, dat je me straks, zonder nadenken, mee naar huis neemt, ben ik zo ìn je dat ik JIJ mag zeggen.

Dat is namelijk mijn nieuwe manier van afstand houden: ergens in een grote kamer zet ik een telefoon op een tafel, met een kleed, een foto en een lamp.  Dan laat ik die telefoon rinkelen wanneer er een mooie vrouw voorbij wandelt.  Zij neemt wat onzeker op en dan, dan duw ik me met àl mijn woorden récht haar hoofd in. Heel voorzichtig hang ik beelden op, die de eerste uren niet meer loskomen. Zo word ìk eens meegenomen en wordt er ’s nachts eens voor mij gezorgd, mag ik zogezegd eens de pyjama zijn.

Zo doe ik dat tegenwoordig.

En straks wanneer we dan bij u thuiskomen, en jij je klaarmaakt voor de nacht en op uw vertrouwd deel van het bed gaat liggen, sluit dan ook eens mìjn ogen?

Julien?

DEZE WOORDEN

Deze woorden

fluister ik

in je.

 

Diep.

 

Vlak

bij je.

 

Mijn adem als kleine handen

schuiven je oren

vol

letters.

 

Voel mijn stem

die tegen je geest

 

streelt.

 

Maak een nieuwe wereld

met mij

 

maar niet

 

luidop.

 

Sta nu even stil bij dit beeld filmografische schets 'Lost in Translation'

Het is een driehoek.

jij, de herkende, praat
en zij, de herkenner, zuigt 

al je adem op.

terwijl ik, alles wat
wij
zijn

je niet herken.

Je ruikt naar voorgekauwde seks en je kijkt als een lustobject
Je wil iets, wat ik heb, maar je ziet het niet

want, zij zuigt al je adem op.

Haar mond open
Jouw blik als een speer
Haar kleuren rond
Zonder aarzelen denk je
Niet meer.

Na dit gesprek is het voorbij,

hier stap ik af

je kan verder, zonder mij,
tegen al de muren oplopen die je maar wil, 

want zij
zij zuigt
al je adem 

op