• Brutus

    hij zit voorovergebogen net voor

    de witte stilte

    ik denk

    aan hem zoals hij gisteren

    over vandaag

  • Manon Lescaut

    we lagen al lang in bed
    je vertelde me over wat je gedroomd had
    je zei dat het zo levensecht was
    ja, zei ik, je schopte me een paar keer
    ja sorry, dat moet op het moment geweest zijn dat
    je was het vergeten
    je zoende me om het te herstellen
    je legde je op me
    ja zei je
    je bewoog tot je klaar was
    we kwamen er niet meer uit

  • vooruitzicht

    ik woon in een gewoon huis
    met kamers en verdiepingen
    een raam dat uitzicht geeft

    voorbij wandelende mensen, verloren
    gereden auto’s, een boom aan de overzijde
    waarvan de bladeren zich proberen los te schudden

    op het raam kleeft de afdruk van een kaak

    kachels leggen gezelligheid aan
    de mand van de kat in de hoek

    hier komt leven tot rust
    zoals dag avond wordt

  • Ze schuiven de zetels uit elkaar

    ze schuiven de zetels uit elkaar

    overbruggen hun leeftijdsverschil met

    houten blokken en veranderen het parket

    in een onstuimige zee met

    hemelhoge golven waarop hun

    heldhaftige krijger zwaarddansende

    gevechten levert tegen de afgrijselijkste

    zeemonsters, ze laten schepen uiteen

    spatten tegen de plastieken rotsen

    man en muis vergaat

     

    wanneer ze ’s avonds moe gestreden

    aan tafel zitten, kijkt hun krijger trots

    naar zijn scheppers van onder de zetel

    rechtopstaand op een vergeten blokje

  • Ze zijn weg

    (Choeung Ek, 14km ten zuiden van Phnom Penh)

    want weer zit je fout, heb je

    een doorslaande stem nodig

    om te snappen

    dat het je wortels zijn

    het zijn jouw takken

    die het zwiepend geluid maken, omdat

    je er opnieuw naast zit

    je schors versplintert, stolt

    tot de stilte er op volgt

    als brandhout deug je

    enkel wanneer de vlam echt

    niet anders kan, mag je van geluk

    spreken dat kraken bevrijding betekent

    houd je vast tot het zand verdunt

    dan pas zullen de wortels je doorgronden

    (laatste 100 Turing Gedichten Wedstrijd (NL) 2016)

  • Slotstuk

    Slotstuk

     

    komt het door de lichtinval

    misschien is het wel de akoestiek

    van de vroeger gezegde woorden,

    iets

    legt de smaak van bitter op mijn tong

    je kijkt me niet langer aan,

    hoewel je me beloofde dat altijd te zullen doen

     

    je staart, leeg, door me heen

    en je stem spreekt niet meer,

    weergalmt, botst nog wat rond in de kamer

    tot ze uiteindelijk

    uitdooft

    net als einde zich in begin schuil houdt,

    zo verberg jij je nu in mij

     

    komt het door de lichtinval

    misschien is het wel de akoestiek

    van de niet gezegde woorden,

    nu

     

     

  • En wanneer we dan oud zijn

    En wanneer we dan oud zijn

    elkaars geuren nabootsen

    jij je evenwicht in mìjn weegschaal legt

    geen blik meer gebruikt

    om me in je val te lokken

     

    wanneer onze schilden rimpels zijn

    we ons de moeite besparen

    woorden groeven in elkaars voorhoofd trekken

    onze handen het zelfs niet meer wìllen verbergen

     

    blijf dan nog even

    bij me, om me in slaap te zeuren.

  • Etretat

    Ik pluk een haar van je schouder, kijk naar de zee

    je ruikt net als vorig jaar, draagt ook een truitje

    op de wind na is er niets veranderd

     

    zo willen we het elk jaar, vieren we

    halen we de versleten herinneringen op

    drinken de lekkere wijn mee

     

    nu blijft je glas vol, je ziet er jonger uit

    je haar niet langer grijs en rimpels zijn er niet

    om te tellen gebruik ik mijn vingers

     

    ik neem een foto van je en zie de zee